Shell speelde in de jaren negentig een rol bij een serie moorden, verkrachtingen, martelingen en verbrandingen van dorpen door de Nigeriaanse militaire regering in Ogoniland. Amnesty International roept Nigeria, Groot-Brittannië en Nederland op een strafrechtelijk onderzoek hiernaar in te stellen. Amnesty nam duizenden bladzijden interne documenten van Shell, getuigenverklaringen en documenten uit Amnesty-archieven door. Hieruit blijkt dat Shell het Nigeriaanse leger herhaaldelijk aanmoedigde actie te ondernemen tegen protesten van de Ogoni-gemeenschap, terwijl het bedrijf wist tot welke verschrikkingen dat zou leiden. Militaire bescherming Nadat olielekken van Shell in Ogoniland enorme milieuschade hadden aangericht, kwamen de inwoners in de jaren 1990 in protest. De protesten werden geleid door de Movement for the Survival of the Ogoni People (MOSOP) onder leiding van Ken Saro-Wiwa. Shell vroeg in 1990 aan een paramilitaire politie-eenheid om ‘bescherming’ tegen vreedzame protesten in het dorp Umuechem. De twee dagen daarop vielen agenten het dorp aan en doodden daarbij ten minste tachtig mensen en brandden 595 huizen plat. Desondanks bleef Shell de jaren daarna om militaire hulp vragen, wat weer tot nieuw bloedvergieten leidde. Interne memo’s en notulen van vergaderingen laten zien dat Shell bij hoge ambtenaren aandrong op militaire steun, zelfs nadat de veiligheidstroepen vele demonstranten had gedood, gemarteld en verkracht. Tijdens deze gewelddadige onderdrukking bood Shell het leger zelfs materiële ondersteuning, waaronder transport van legertroepen om protesten op te breken, en het bedrijf financierde ten minste één legeraanvoerder die bekend stond om zijn brute optreden. Uit de documenten blijkt dat niet alleen het personeel in Nigeria verantwoordelijk was voor Shells handelen tijdens de Ogoni-crisis. De directeuren in Den Haag en Londen waren volledig op de hoogte van wat er in Nigeria speelde. Shells rol in executies Interne documenten van Shell bewijzen dat de toenmalige voorzitter van Shell in Nigeria, Brian Anderson, in 1994 en 1995 ten […]
Shell betrokken bij moord, verkrachting en marteling in Nigeria
↧
↧
Stemmingmakerij: de Kamer ontketent een oorlog tegen de kerstgedachte
Dinsdags stemt de Kamer over tientallen moties, de meesten daarvan worden verworpen en daarna hoort u er nooit weer iets van omdat de media er hooguit bij uitzondering aan besteden. Dat is zonde omdat stemgedrag meer zegt over de intenties van de partijen dan hun verkiezingsprogramma’s. Vandaar dat Vileine Meedogenloos wekelijks een bloemlezing van het stemgedrag in de Kamer presenteert met daarbij de gebruikelijke disclaimer dat dit een opiniërende rubriek betreft. Oorlog tegen kerst 21 December, de kortste dag van het jaar, de dag dat Vileine loslaat *snif* en de dag van de laatste stemmingen voor het kerstreces. De Kamer greep die gelegenheid te baat om een ware oorlog tegen de kerstgedachte te ontketenen. Een kleine 500 in Nederland opgegroeide kinderen dreigt de kerst niet te gaan halen. En als ze dat wel doen dan is het waarschijnlijk de laatste keer dat ze kerst (in Nederland) meemaken. (Moties één, twee en drie.) We gaan van moslims niet welkom in de kerststal naar kinderen bij de Taliban dumpen. Om je dood te schamen. pic.twitter.com/FgwNyynGMD — Haxis of Evil (@petrakramer) December 21, 2017 En DENK is af, kinderen verdienen wat hen betreft wel bescherming, LHBTI’s ook maar bekeerlingen niet. pic.twitter.com/ww5egGTAoK — Haxis of Evil (@petrakramer) December 21, 2017 De ChristenUnie en D66, die eerder voor het kinderpardon streden, hebben die strijd opgegeven omdat het Kabinet beloofd heeft dat het beoordelings- en uitzettingsbeleid allemaal zeer zorgvuldig zullen plaatsvinden. Wat beloftes waard zijn, leest u hier. Een Syrisch gezin bestaande uit een moeder en drie kinderen werd van bed gelicht en dreigde te worden uitgezet naar Iran. Dat ze nog nooit in Iran geweest zijn en de taal niet spreken, deed niet ter zake tijdens de zeer zorgvuldige afweging. Alleen nadat er in de media aandacht werd besteed aan de toch wel “curieuze uitzetting” […]
↧
De onwil om het over imperialisme en kapitalisme te hebben
Het is ongeveer een traditie dat ik naar de conferentie van het Anarchist Studies Network (ASN) in Loughborough ga, een tweejaarlijks treffen van mensen die het anarchisme bestuderen of de wereld vanuit anarchistische hoek bekijken. In 2016 was het in die septemberdagen nog even bar en boos heet, wat voor een schildklierlijder als schrijver dezes een benadering is van marteling. En wat was mijn bijdrage dat jaar, toen het zwaartepunt Feminisme was? Als medeoprichter van een genootschap ter bestudering van religieus anarchisme vond ik het niet moeilijk: de receptie van Kartini in Nederlandse christen-anarchistische kring. Met haar theosofisch aandoend beleden geloof sloot Kartini het meest aan bij het christen-anarchisme – tot op zekere hoogte. Enfin, misschien vertaal ik de inleiding alsnog. Kartini was tevens de sleutel tot nadere beschouwing van het schandelijke regime dat de Nederlanders oplegden aan Java en de verdere archipel die Indonesië ging heten. In de hagiografie rond Kartini wordt zij de Moeder van Indonesië genoemd, wonderlijk evengoed, omdat zij op geen enkele manier laat blijken het woord zelfs te kennen, laat staan dat zij het gebruikt. Het andere schandaal is dat zij buiten de Nederlandse literatuur wordt uitgesloten. Eigenlijk heb ik daar verder geen woorden voor. Maar dat de Nederlandse spruitjesmentaliteit van liefst negeren van alle buitenland ook weer niet plotseling is uitgebroken met het liegen op levensgevaarlijke schaal van een bij voorbaat als incompetent te kwalificeren minister van buitenlandse zaken, staat vast. En zeker de koloniën hoeven niet mee te doen. Het zwaartepunt van de komende ASN-conferentie in september is “dekolonisatie”. Een modieus aandoend thema dat plotseling van alle kanten lijkt te komen – rijkelijk laat bijna zestig jaar na de formele dekolonisering van Afrika en nog later na die van Azië. Het oordeel van een linkerzijde waar ik waarde aan hecht is nogal bars: […]
↧
Na tien jaar weinig vooruitgang in vreemdelingendetentie
Het opsluiten van vreemdelingen staat op gespannen voet met mensenrechten. Detentie is meestal onnodig, duurt vaak veel te lang en de detentieomstandigheden hebben een strafrechtelijk karakter. Die conclusie trekt Amnesty International op basis van twee onderzoeksrapporten: Het recht op vrijheid (over het ultimum remedium-principe van vreemdelingendetentie) en Geen cellen en handboeien! (over de omstandigheden in vreemdelingendetentie), die vandaag verschijnen. Vreemdelingendetentie is de laatste jaren regelmatig onderwerp geweest van onderzoek. Al sinds de Schipholbrand, nu ruim twaalf jaar geleden, vraagt Amnesty International aandacht voor de mensenrechtelijke problemen rondom vreemdelingendetentie. In 2008 constateerde Amnesty in een rapport dat het Nederlandse beleid en de praktijk met betrekking tot vreemdelingendetentie in strijd is met de mensenrechten. Tien jaar later is er maar weinig vooruitgang geboekt, op wat kleine verbeteringen na. Vreemdelingendetentie als ultimum remedium Vreemdelingendetentie is een bestuursrechtelijke maatregel om uitzetting te verzekeren of om ongeoorloofde toegang tot Nederland te voorkomen. Detentie van vreemdelingen is dus het laatste middel (ultimum remedium) dat de overheid mag inzetten, en moet zoveel mogelijk worden voorkomen. Dat kan het best wanneer het recht op vrijheid – en de erkenning dat vreemdelingendetentie een ernstige inbreuk is op dit recht – uitgangspunt is van wetgeving en beleid. Vrijheidsontneming is een bijzonder zware maatregel, met een groot risico op gezondheidsschade, speciaal bij kwetsbare mensen zoals slachtoffers van marteling, (psychisch) zieke mensen en kinderen. In het rapport zegt een hulpofficier van justitie: ‘Ik heb er moeite mee dat een vreemdeling zonder strafblad of kwade bedoelingen makkelijk hetzelfde aantal maanden vast kan komen te zitten als een crimineel die een gewapende overval heeft gepleegd. Ik vind dat niet eerlijk.’ Nagenoeg dezelfde omstandigheden als voor ‘echte gevangenen’ Vreemdelingendetentie vindt plaats onder een regime dat is gebaseerd op de Penitentiaire beginselenwet, die van toepassing is op detentie in het strafrecht. Het gevolg hiervan is dat […]
↧
Hoofd martelpraktijken nieuwe directeur CIA?
Een gevolg van het – toch in feite verbijsterende – ontslag van Tillerson gisteren (de manier waarop, maar ook het blote feit dat je zo wat in feite toch de nummer 2 van een Amerikaans kabinet zomaar even ontslaat) is dat er een nieuwe directeur voor de CIA gevonden moest worden. Immers, de rabiaatrechtse havik en voormalig directeur van de CIA Pompeo wordt nu Minister van Buitenlandse Zaken. De keuze is hierbij gevallen op Gina Haspel, die al eerder in het nieuws kwam toen ze adjunct-directeur van de CIA werd. Toen moest namelijk een en ander openbaar gemaakt worden, en een van die dingen was dat zij een martelkamp in Thailand voor de CIA had geleid, onder George W. Bush. Jawel, die prachtige traditie, ooit door toenmalig CIA-directeur Allan Dulles begonnen in de jaren vijftig en zestig, namelijk het inrichten van zogenaamde black sites, plekken buiten de Verenigde Staten waar je buiten het zicht en eigen wetten om naar hartenlust kunt martelen. Onder Dulles zijn daar – destijds in Duitsland – zeer waarschijnlijk ook mensen bij omgekomen. Onder het criminele bewind van George W. Bush, en de gewoonweg zichtbaar kwaadaardige Dick Cheney en Donald Rumsfeld is dit beleid weer ingevoerd. Jaja, George W. Bush is dan misschien wat beter aan te zien en/of te horen dan Trump, maar de gevolgen van zijn bewind zijn voorlopig nog vele malen ernstiger geweest. Maar wat niet is kan nog komen natuurlijk. Deze Gina Haspel nu, had de persoonlijke leiding over, en was volgens sommige bronnen zelfs persoonlijk betrokken bij de marteling van Abu Zubayad, die maar liefst 83 keer gewaterboard werd. Waarna de CIA moest toegeven dat hij eigenlijk toch niet bij Al Qaeda betrokken was. Naar diezelfde Gina Haspel doet het Duitse OM onderzoek, en wel dermate ernstig dat men overweegt een […]
↧
↧
OPEN BRIEF: Gerdi Verbeet van Nationaal Comité 4 en 5 mei is racist en moet aftreden
Mevrouw Verbeet, U veroordeelt de oproep tot een ‘lawaaidemo’ op 4 mei. U gebruikt daarbij puur racistische en koloniale argumenten. U komt bovendien ook nog op voor grote, Indische oorlogsmisdadigers zoals generaal Spoor en wilt ook die gedenken op 4 mei. Dat is onacceptabel. Ook gebruikt u verdraaiing in uw afwijzing van de demo. Dat is diep treurig voor iemand in uw positie. Uw uitspraak over de actiegroep ‘Geen 4 mei voor mij’ is verder gericht op uitsluiting van groepen met rechtvaardige klachten. U stelt: ‘De oproep tot lawaaidemo is respectloos. Hiermee plaatst deze groep zich buiten het maatschappelijk debat’. Dat ‘buiten plaatsen’ klopt sowieso niet: want het maatschappelijke debat is gestart door en blijkt zich dezer dagen juist toe te spitsen op de oproep tot lawaaidemo. Uw uitspraak is gevaarlijk en racistisch tendentieus, omdat u als voorzitter van een ‘Nationaal Comité’ de demonstranten op deze manier tracht uit te sluiten. U wilt hooghartig niet naar hen luisteren, niet met hen in gesprek gaan – terwijl de actie ‘Geen 4 mei voor mij’ alweer twee jaar loopt. Toevallig gaat het ook nog om voornamelijk Indische mensen. Ze hebben een vraag, een klacht: luister naar ons! Maar Gerdi Verbeet vindt zich daar veel te goed en veel te belangrijk voor. U weigert ook u uitdrukkelijk uit te spreken tegen alle vormen van Nederlands-Indische koloniale terreur, van ontrechting, onderdrukking, marteling, en moord. Daarom moet u aftreden. Daarvoor bestaan de volgende beweegredenen: ⦁ Onbegrip: u bent toch een goedopgeleide, ervaren en succesvolle politica. Maar u kunt niet even door de oppervlakte van de ‘lawaaidemo’ heenkijken. Waarom willen de demonstranten een ‘lawaaidemo’? Wat is hun bedoeling? Heel simpel: gelijkwaardigheid, erkenning van de gruwelen van het kolonialisme, stoppen met herdenking van ooorlogsmisdadigers. U herdenkt momenteel helaas ook op 4 mei de daders van het kolonialisme, […]
↧
Israël: gedwongen uitzetting Afrikaanse asielzoekers onwettig
De uitzetting van Eritrese en Sudanese asielzoekers door de Israëlische regering is wreed en onwettig. Dat staat te lezen in het Amnesty-rapport ‘Forced and Unlawful: Israel’s Deportations of Eritrean and Sudanese Asylum-Seekers to Uganda’. In 2017 kondigde de Israëlische regering aan mensen uit Eritrea en Sudan te zullen uitzetten naar Afrika. Toen de regering niet kon bevestigen welke landen bereid waren de mensen op te nemen, gelastte het hooggerechtshof om de uitzettingen uit te stellen. Desondanks gingen de ‘vrijwillige’ uitzettingen van Eritreeërs en Sudanezen, die sinds 2013 worden uitgevoerd, naar Oeganda door. Onderzoek van Amnesty toont aan dat de uitzettingen niet vrijwillig zijn, maar wreed en onwettig en in strijd met het principe van non-refoulement. Israëlische autoriteiten hebben documenten uitgereikt en mondeling toezeggingen gedaan dat de gedeporteerden een woonvergunning in Oeganda krijgen, er mogen werken en niet gedwongen hoeven terug te keren naar hun thuisland. De Oegandese autoriteiten hebben echter voortdurend ontkend dat er sprake is van een overeenkomst om de asielzoekers op te nemen en zeggen geen enkele verplichting te hebben om hen op te vangen. Loze beloftes Israël Uitgezette asielzoekers verklaarden tegenover Amnesty-medewerkers dat de Israëlische beloftes niet waar bleken toen ze in Oeganda aankwamen. In plaats van een woonvergunning kregen ze een migrantenstatus, waardoor zij het risico lopen om te worden vastgezet, geen mogelijkheid krijgen om te werken en het risico lopen op gedwongen uitzetting naar het land dat zij ontvluchtten uit vrees voor vervolging. Onmogelijke keuze Amnesty-medewerkers interviewden dertig asielzoekers. In het rapport is vastgelegd dat Israël de asielzoekers de ‘keuze’ gaf op uitzetting, terugkeer naar hun eigen land of detentie. De Eritrese asielzoeker Emanuel (niet zijn eigen naam) zit sinds november 2017 in de Saharonim-gevangenis in Israël omdat hij weigerde naar Rwanda te gaan. ‘Elke dag vertellen de gevangenisbewakers en beambten van het ministerie van […]
↧
Een brief aan Rob Scheepers
Beste meneer Scheepers Ik had vernomen dat u 25 juni een groot festijn gaat houden, met de VVD. Met meneer Dijkhoff, van de VVD, in Veldhoven. Die Dijkhoff is zogenaamd een hele toffe peer en dan gaat u daarmee allemaal fratsen uithalen. Allemaal om de VVD (de meest asociale partij van Nederland) een hart onder de riem te steken. Daarmee komt u de VVD dus tegemoet en indirect is dat dus een aanval op zowel de Nederlandse bevolking, als de vluchtelingen. Het doet mij denken aan de keer dat Rutte ineens ‘stand up comedy’ deed. Tenenkrommend. De man die het meest wrede beleid mogelijk doordrukt en vervolgens een clownsneusje opzet. Een duistere vertoning. Vluchtelingen zijn gevlucht voor geweld, oorlog, onthoofding en marteling. Waarom zou je er dus grappen over maken? In die zin, wat is er grappig aan? Het is alsof je grappen maakt over iemands verkrachting, of iets dergelijks. En dan ook nog eens iemand die zich niet kan verdedigen. Iemand die er niet eens weet van heeft. Begrijp mij niet verkeerd, doe wat je niet laten kan. Ik ben hier niet om een boete op te leggen, of wat dan ook. Ik geef u slechts mijn mening. Ik vraag mij dan af hoe die ‘grappen’, met de VVD eruit gaan zien? VVD maakt het voor vluchtelingen vele malen moeilijker om zich weer ergens te vestigen en opnieuw te beginnen. Waarom moeten zij dan nog een trap na krijgen? Wat voor grapjes wil je daar nog over maken? Kinderen die verdrinken en aanspoelen, aan de stranden in Europa. En dan gaan jullie daar mopjes uit schudden? Mensen wier familie is omgekomen in bombardementen, hele gezinnen die uit elkaar getrokken zijn. Waarom moet dat ‘luchtig gemaakt worden’? Een beetje respectloos hé. Ik vind het vreemd, op zijn minst heel vreemd. […]
↧
Een plantage in Louisiana
Louisiana, the Deep South, dat is waar ik – door omstandigheden die er hier niet toe doen – het grootste deel van mijn vakantie doorbracht dit jaar. M., Amerikaanse, en ik hadden besloten een voormalige suikerrietplantage te gaan bezoeken. M. heeft met mij voormalig concentratiekamp Vught bezocht, nu zouden wij samen iets dat je als een voormalig Amerikaans concentratiekamp zou kunnen zien bezoeken. Maar voordat we al te hoog op ons Europese paard gaan zitten, moeten we niet vergeten dat ook die praktijken van Europese origine zijn, met vooral ook Nederland aanvankelijk in de hoofdrol waar ‘t het transport van slaven betrof. Het is vooral de Westerse, in origine dus Europese, cultuur geweest die een enorme hoeveelheid agressie en geweld uitgeoefend heeft over de gehele planeet gedurende de laatste 400 jaar. Met je islamisering. Ik had diverse sites bekeken en diverse ervan leken slechts uit een bezichtiging van het toch zo charmant zuidelijke huis van de voormalige eigenaren te bestaan, bijna letterlijk (met de zweep) over de ruggen van honderden miserabele slavenlevens gebouwd. De Laura Plantation te Vacherie had echter ook nog twee (zeldzame) intacte slavenhutten op het terrein staan, en leek in elk geval deels ook op het slavenbestaan op zo’n plantage gericht te zijn. Na bijna twee uur rijden vanaf Lafayette, waar we logeerden arriveerden we te Vacherie, Louisiana (Amerika is op de kuststroken na nog steeds een tamelijk leeg land, je moet behoorlijke afstanden overbruggen voordat je weer eens iets interessants tegenkomt. Onder andere over de Atchafalaya Basin Bridge, een 29(!) kilometer lange brug waar je op de hoogte van de toppen van de bomen door de bekende moerassen van Louisiana rijdt met prachtige uitzichten. Het geheel is verbluffenderwijs in slechts twee jaar aangelegd). Te Vacherie aangekomen is het een stil, leeg gebied, waar nog steeds suikerriet wordt […]
↧
↧
Seebrücke – Demonstratie tegen vluchtelingenbeleid EU
Dagelijks verdrinken er vluchtelingen in de Middellandse Zee. In Amsterdam zal op 10 augustus het eerste Nederlandse initiatief onder de Seebrücke vlag uitgevoerd worden. Wij zijn solidair met alle mensen die op de vlucht zijn en willen van de Europese politici dat zij zich inzetten voor veilige vluchtroutes, decriminalisering van het redden op zee en een menswaardige opname van diegene die moeten vluchten of al op de vlucht zijn. Dagelijks verdrinken er vluchtelingen in de Middellandse Zee. Europa keert bootvluchtelingen steeds verder de rug toe onder het toeziend oog van de Brusselse politiek. De huidige situatie op de middellandse zee is erbarmelijk en staat lijnrecht tegenover de universele humanitaire waarden. Migratie is en heeft altijd deel uitgemaakt van onze samenleving! Eeuwenlange migratie heeft Europa gevormd tot wat het is. In plaats van grenzen te sluiten, hebben we een Europa nodig dat open is, steden die solidair zijn en havens die veilig zijn. Seebrücke – Schafft sichere Häfen (SEALIFT) is een internationale beweging, ondersteund door verschillende maatschappelijke allianties en mensen. We verklaren onze solidariteit met mensen die gedwongen zijn om hun huizen te ontvluchten. Van Duitse en Europese beleidsmakers eisen we de oprichting van veilige routes voor vluchtelingen, om de criminalisering van reddingsoperaties tegen te houden en om ze op humane wijze te ontvangen, met respect voor hun rechten. We willen dat Nederland in Brussel een duidelijke stem laat horen tegen het huidige beleid. In Amsterdam zal op 10 augustus het eerste Nederlandse initiatief onder de Seebrücke vlag uitgevoerd worden. Wanneer? Vrijdag 10 augustus 17:00 Waar? De Dam, in Amsterdam Wat kan jij doen? Nodig je vrienden uit, kom, en draag oranje kleding(solidariteit met de kleur van de reddingsvesten waarin mensen sterven) Ons doel is: – Actie voeren tegen de Europese politiek die moedwillig mensen laat sterven op zee door het […]
↧
Enorme stijging aantal doden Middellandse Zee en overvolle kampen in Libië
Het aantal mensen dat in de Middellandse Zee verdrinkt is schrikbarend toegenomen. Ruim 10.000 mensen zitten vast in Libische detentiecentra, meer dan twee keer zoveel als in maart dit jaar. Dit is een direct gevolg van de keuzes van Europese regeringsleiders om de centrale Middellandse Zeeroute af te sluiten. Dit blijkt uit een rapport dat Amnesty International vandaag publiceert. Europese leiders zijn meer bezig met het tegenhouden van mensen dan met het redden van levens. Dat dit zeer ernstige gevolgen heeft blijkt uit het rapport: Hoewel het aantal mensen dat de Middellandse Zee probeert over te steken vanuit Libië is afgenomen, is het aantal doden toegenomen. Alleen al in juni en juli 2018 stierven meer dan 721 mensen op zee. Het aantal mensen dat tijdens de oversteek sterft is in juni en juli verviervoudigd vergeleken met de eerste vijf maanden van 2018. Waar tot mei van dit jaar 1 op de 64 mensen tijdens de overtocht stierf, kwamen er tussen juni en juli 1 op de 16 mensen om het leven. Ook is het aantal mensen dat wordt teruggestuurd naar overvolle detentiecentra in Libië sterk toegenomen. Het aantal gedetineerden is dit jaar meer dan verdubbeld, van rond de 4.400 in maart, tot meer dan 10.000, inclusief 2.000 vrouwen en kinderen, aan het einde van juli 2018. Zo goed als iedereen in de centra was opgepikt door de Libische kustwacht, die ondersteund en getraind wordt door Europese overheden. Falend Europees asielbeleid Uit eerder onderzoek van Amnesty bleek dat vluchtelingen en migranten slachtoffer worden van marteling en uitbuiting als zij in handen vallen van de Libische kustwacht en terechtkomen in de detentiecentra. Ondanks deze ernstige mensenrechtenschendingen, blijven Europese leiders vasthouden aan hun samenwerking met de Libische autoriteiten om zoveel mogelijk mensen tegen te houden. Dit is ook ten koste gegaan van de […]
↧
Alstublieft, bespaar ons de heiligverklaring van John McCain
John McCain, berucht bommengooier en oorlogspropagandist, is overleden. Het is nog niet bekend hoe lang de heiligverklaring van de man op zich zal laten wachten. Media nemen er maar vast een voorschot op. Het regent lovende artikelen, waarin van bijzaak hoofdzaak wordt gemaakt, details worden opgeblazen zodat het grote geheel onzichtbaar wordt, en een tamelijk onaangenaam en gevaarlijk politicus wordt omgetoverd tot een min of meer sympathieke ‘maverick’ . De operatie kan maar beter niet slagen, want het doel dat er mee wordt gediend is niet erg OK. Laten we eens wat dingen langslopen. McCain, afkomstig uit een familie vol militairen en met maar liefst twee admiraals, is opgeleid tot marinepiloot. Naar verluidt was hij er overigens niet heel goed in. Hopelijk heeft hij daardoor nogal wat doelen gemist maar dat vertelt de geschiedenis verder niet. Hij was dus piloot, en liet zich in 1967 inzetten boven Vietnam, een land dat destijds onder een genadeloze Amerikaanse aanvalsoorlog leed. Had Vietnam de Verenigde Staten aangevallen? Agressie gepleegd? Iets gedaan wat, zelfs in gangbare termen, een grootschalig Amerikaans ‘antwoord’ maar bij benadering rechtvaardigde? Nee. ‘Noord-Vietnam’ – de helft van het land dat na een onafhankelijkheidsoorlog tegen Frankrijk niet onder een pro-westers zetbazenbewind was beland, maar onder een nationalistische beweging onder Communistische leiding – ondersteunde een nationale verzetsbeweging in ‘Zuid-Vietnam’, tegen dat pro-Westerse, corrupte, de grootgrondbezitters steunende, zetbazenbewind. De VS wilde dat Zuidvietnamese bewind tot iedere prijs – en tegenover de uitgesproken wil van zeer veel Vietnamezen – redden. Dus stuurde de VS eerst kleine aantallen militairen, ‘adviseurs’, om het regime te helpen verdedigen. Toen steunde de VS meer militairen, een complete invasiemacht in Zuid-Vietnam. En de VS ging bommen gooien, brandbommen, napalm, grote hoeveelheden. Op Zuid-Vietnam, om de guerrilla te breken. Op Noord-Vietnam, om de steun aan de guerrilla af te straffen […]
↧
Rare verhalen bij de dood van Khashoggi
Het is een bizar verhaal, de gang van zaken rond de dood van Jamal Khashoggi in het Saoedische consulaat in Turkije. De ene versie volgt de andere op, en ze worden steeds curieuzer. Intussen liggen er andere vragen op antwoorden te wachten. Over Khashoggi zelf, over het Saoedische bewind dat het kennelijk op hem had voorzien, en over de relatie tussen dat bewind met Turkije, Qatar en de Verenigde Staten. Maar eerst, de nieuwe postume detective van Agatha Christie: ‘Murder in the Saudi Embassy?’ Een horror-soap Op 2 oktober ging Jamal Khashoggi, Soedische journalist die in Turkije woonde na conflicten met het Saoedische regime, papierwerk regelen in het consulaat van Saoedi-Arabië in Istanbul. Dat papierwerk was nodig om te kunnen trouwen met zijn verloofde. Die stond buiten te wachten. Maar Khashoggi kwam het gebouw niet meer uit. Het duurde en duurde, en mensen werden een beetje ongerust. De verloofde niet in de laatste plaats. Er zal toch niks aan de hand zijn? Op 9 oktober wilde Turkije wel eens bewijs zien dat de man nog in leven was. De dag erop kwamen Turkse media met het verhaal dat Khashoggi was vermoord, door een Saoedisch doodseskader dat daartoe kort te voren was ingevlogen. Van één en ander zou audio- en videomateriaal in handen van Turkije zijn. De moord zou door marteling zijn voorafgegaan en door afhakken van ledematen zijn gevolgd, al doet ook een andere volgorde van gebeurtenissen de ronde. Bewijs van dit verhaal krijgen we niet. Nog niet, althans. Een stoffelijk overschot van Khashoggi zou veel duidelijk maken. Maar dat ontbreekt dus. Saoedi-Arabië ontkende. Volgens de kroonprins van Saoedi-Arabië zou Khashoggi “binnen een paar minuten tot een uur” uit het betreffende gebouw zijn vertrokken (1). Probleem voor deze versie: waar is Khashoggi dan gebleven? Een paar dagen spoorloos is voorstelbaar, […]
↧
↧
“Bolsonaro wil afrekenen met links gespuis, MAAR deed ook controversiële uitspraken”
Hoe, mede dankzij onze media, fascisme in 2018 mainstream werd. “Ik sla mijn ex nooit. Maar ik heb er wel meermaals over gedacht om haar neer te schieten.” (Revista Isto É, 14 februari 2000.) “Vrouwen moeten een lager loon krijgen omdat ze zwanger kunnen worden.” “Als je zoon zich een beetje zó begint te gedragen, zeg maar een soort van gay, dan verdient hij een klap, en dan zal hij zijn gedrag veranderen.” (TV Câmara, 17 oktober 2010.) “Ik ga niet strijden of discrimineren, maar als ik twee mannen zie die elkaar kussen op straat, dan sla ik ze.” (Folha de São Paulo, 19 mei 2002.) “Ik zou niet van een homoseksuele zoon kunnen houden. Ik zal niet hypocriet zijn: ik heb liever dat mijn zoon in een ongeluk sterft dan dat hij er als een homo uitziet. Voor mij zou hij dood zijn.” (Playboy, 2011) “Zwarten zijn dom en lui.” Tijdens zijn campagne: “Laten we alle leden van de linkse partij PT neerschieten.” Ik ben vóór marteling, en dat weet je. (Programa Câmera Aberta, Band RJ, 23 mei 1999.) – Verder lezen: Grutjes inventariseert het fascisme van nu – het is beangstigend.
↧
Uitzichtloze situatie drijft asielzoekers in Papoea-Nieuw-Guinea tot zelfmoord
De omstandigheden voor asielzoekers op het eiland Manus in Papoea-Nieuw-Guinea zijn mensonterend. Dat leidt tot steeds meer gevallen van zelfmoord en zelfverminking. Dat blijkt uit een nieuw rapport van de Refugee Council of Australia (RCOA) en Amnesty International. Until when? The forgotten men on Manus Island schetst een inktzwart beeld van getraumatiseerde asielzoekers die het slachtoffer zijn van de bezuinigingen die Australië heeft doorgevoerd op het gebied van gezondheidszorg en psychische hulp. Ook worden ze bedreigd door de lokale bevolking. Op Manus verblijven nog 600 asielzoekers uit het Midden-Oosten en Zuidoost-Azië. Ze waren oorspronkelijk op weg naar Australië, die hen de toegang weigerde en onderbracht in een vluchtelingenkamp op Manus. Daartoe had het land een overeenkomst gesloten met Papoea-Nieuw-Guinea. Het kamp is inmiddels gesloten en de asielzoekers kunnen nergens heen. Geen hulp meer Het afgelopen jaar heeft de Australische overheid het aantal medewerkers gehalveerd dat geestelijke bijstand verleende aan asielzoekers op Manus. Die krijgen ook geen hulp meer bij het verwerken van trauma’s als gevolg van onder meer marteling. De asielzoekers worden ook bedreigd door de lokale bevolking en zijn bang om zich buitenshuis te begeven. In het afgelopen jaar werd onder meer een asielzoeker beroofd en herhaaldelijk met een schroevendraaier gestoken; een andere man werd twee keer aangevallen, onder andere met een machete. Scheermesjes ingeslikt De uitzichtloze situatie in hun openluchtgevangenis drijft steeds meer asielzoekers tot wanhoop. Al drie van hen hebben zelfmoord gepleegd, en in de laatste twee maanden hebben minstens vijf mensen geprobeerd een einde aan hun leven te maken, onder wie een man die scheermesjes en nagelknippers inslikte. Oproep Amnesty en RCOA De RCOA en Amnesty roepen Australië op om ervoor te zorgen dat zowel asielzoekers met ernstige lichamelijk of psychische klachten als zij die zich bedreigd voelen, te herhuisvesten in Australië of een ander land. […]
↧
Binnenkort: Streicher opent expertisecentrum tegen antisemitisme
Binnenkort, op 21 maart a.s, wordt in Rotterdam het ‘Stedelijk Expertise Centrum Rotterdam’ geopend. Dat moet zich bezig gaan houden met vraagstukken betreffende racisme en discriminatie met het doel die twee…
↧
Abortus niet meer strafbaar in Chili
Na 26 jaar democratie en 14 lange maanden van intense debatten heeft het Chileense parlement een nieuwe abortuswet goedgekeurd. Abortus is dan niet langer strafbaar als het leven van de…
↧
↧
Klaas Dijkhoff: Mohammed B. hoort in zwaar regime
Natuurlijk vindt Dijkhoff van de VVD dat Mohammed B. in een zwaar regime moet blijven. Rechts is namelijk niet van het voorkómen, maar van het bestraffen en wraaknemen. Ook al…
↧
More Pages to Explore .....
